อำนาจหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบล

     อบต. คือ หน่วยการปกครองท้องถิ่นจัดตั้งขึ้นตามพระราชบัญญัติสภาตำบล และองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 3)  พ.ศ. 2542  มีฐานะเป็นนิติบุคคล เป็นข้าราชการส่วนท้องถิ่นโดยราษฎรเลือกตั้งผู้แทนแต่ละหมู่บ้านไปเป็นสมาชิกสภา อบต. มีอำนาจหน้าที่ตัดสินใจในการบริหารงานของตำบลตามที่กฎหมายกำหนดไว้ ดังนี้

      1.  องค์การบริหารส่วนตำบล (อบต.) มีหน้าที่ในการพัฒนาตำบลทั้งในด้านเศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรม (มาตรา 66)

     2.  องค์การบริหารส่วนตำบล (อบต.) มีหน้าที่ต้องทำในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลดังต่อไปนี้  (มาตรา 67) 

          - จัดให้มี และ บำรุงรักษาทางน้ำและทางบก

          - รักษาความสะอาดของถนน ทางน้ำ ทางเดิน และ ที่สาธารณะ รวมทั้งกำจัดมูลฝอยและสิ่งปฏิกูล

          - ป้องกันโรคและระงับโรคติดต่อ  ป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย

          -  ส่งเสริมการศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม

          - ส่งเสริมการพัฒนาสตรี เด็ก เยาวชน ผู้สูงอายุ และ ผู้พิการ

          - คุ้มครอง ดูแล และ บำรุงรักษา ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

          - บำรุงรักษาศิลปะ จารีตประเพณี ภูมิปัญญาท้องถิ่นและวัฒนธรรมอันดีของท้องถิ่น

          - ปฏิบัติหน้าที่อื่นตามที่ราชการมอบหมาย โดยจัดสรรงบประมาณ หรือบุคลากรให้ตามความจำเป็นและสมควร

     3. องค์การบริหารส่วนตำบล (อบต.) อาจจัดทำกิจการในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลดังต่อไปนี้ (มาตรา 68)

          - ให้มีน้ำเพื่ออุปโภค บริโภค และการเกษตร

          - ให้มีและบำรุงการไฟฟ้าหรือแสงสว่างโดยวิธีอื่น

          - ให้มีและบำรุงรักษาทางระบายน้ำ

          - ให้มีและบำรุงสถานที่ประชุม การกีฬา การพักผ่อนหย่อนใจ และสวนสาธารณะ

          - ให้มีและส่งเสริมกลุ่มเกษตร และกิจการสหกรณ์

          - ส่งเสริมให้มีอุตสาหกรรมในครอบครัว

          - บำรุงและส่งเสริมการประกอบอาชีพของราษฎร

          - การคุ้มครองดูแลและรักษาทรัพย์สินอันเป็นสาธารณะสมบัติของแผ่นดิน

          - หาผลประโยชน์จากทรัพย์สินขององค์การบริหารส่วนตำบล

          - ให้มีตลาด ท่าเทียบเรือ และท่าข้าม

          - กิจการเกี่ยวกับการพาณิชย์

          - การท่องเที่ยว  

          - การผังเมือง 

     4. หน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบล  ตามพระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองท้องถิ่น พ.ศ. 2542  หมวดที่ 2  มาตรา 16  มีอำนาจหน้าที่ในการระบบการบริการสาธารณะเพื่อประโยชน์ของประชาชนในท้องถิ่นตนเอง  ดังนี้

          - การจัดทำแผนพัฒนาท้องถิ่นของตน

          - การจัดให้มีและบำรุงรักษาทางบก ทางน้ำ และทางระบายน้ำ

          - การจัดให้มีการควบคุมตลาด ท่าเทียบเรือ ท่าข้าม และที่จอดรถ

          - การสาธารณูปโภคและการก่อสร้างอื่นๆ

          - การสาธารณูปการ

          - การส่งเสริม การฝึก และการประกอบอาชีพ

          - การพาณิชย์ และการส่งเสริมการลงทุน

          - การส่งเสริมการท่องเที่ยว

          - การจัดการศึกษา

          - การสังคมสงเคราะห์ การพัฒนาคุณภาพชีวิต เด็ก สตรี คนชรา และผู้ด้อยโอกาส

          - การบำรุงรักษา ศิลป จารีตประเพณี ภูมิปัญญาท้องถิ่น และวัฒนธรรมอันดีของท้องถิ่น

          - การปรับปรุงแหล่งชุมชนแออัด และการจัดการเกี่ยวกับที่อยู่อาศัย

          - การจัดให้มีการบำรุงรักษาสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ 

          - การส่งเสริมการกีฬา

          - การส่งเสริมประชาธิปไตย ความเสมอภาค และสิทธิเสรีภาพของประชาชน

          - ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของราษฎรในการพัฒนาท้องถิ่น

          - การรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยของบ้านเมือง

          - การกำจัดขยะมูลฝอย สิ่งปฏิกูล และน้ำเสีย

          - การสาธารณสุข การอนามัยครอบครัว และการรักษาพยาบาล

          - การจัดให้มีและควบคุมสุสาน และฌาปนสถาน

          - การควบคุมการสัตว์เลี้ยง

          - การจัดให้มีและควบคุมการฆ่าสัตว์

          - การรักษาความปลอดภัย และความเป็นระเบียบเรียบร้อย และการอนามัย โรงมหรสพ และสาธรณสถาน อื่นๆ

          - การจัดการ การบำรุงรักษา และการใช้ประโยชน์จากป่าไม้ที่ดินทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

          - การผังเมือง

          - การขนส่งและการวิศวกรรมจราจร  

          - การดูแลรักษาที่สาธารณะ  

          - การควบคุมอาคาร

          - การป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย

          - การรักษาความสงบเรียบร้อย  การส่งเสริมและสนับสนุน การป้องกันและรักษา ความปลอดภัยในชีวิต และทรัพย์สิน

          - กิจการอื่นใดที่เป็นประโยชน์ของประชาชนในท้องถิ่นตามที่คณะกรรมการประกาศกำหนด